Was je maar gestorven. Niet weggegaan.
Dan was het niemands schuld. Niet te vergeten, enkel vergeven.
Moedig zou ik de pijn bevechten, de kinderen troosten, samen je graf bezoeken.
Iedereen zou me zeggen hoe prachtig je wel was, samen zouden we missen.
Het zou duidelijk zijn.
Levend ben je verder weg dan dood.
U zei?
Categories:
poem
0 reacties :
Een reactie posten