13-06-2008

Full speed

Werkweken van meer dan 50 uur, een iets te heftige feestje, Lukas met een heuse studeer planning, een tam Police concert, een bezoek aan zes van de negen bollen van het Atomium, wakker worden na vier uur slaap en me toch (even) uitgerust voelen, gaan eten in de parochiezaal waar ik als kind vele avonturen beleefde, Lukas leren schieten en Margo de bedoeling van de 'flosj' geleerd, ... niet geblogd.
Twee weken zijn snel voorbijgegaan.

Dan mag je nog zo goed geoefend hebben op allerhande opleidingen, de eerste keer dat je een serieus gesprek met een medewerker moet voeren om duidelijk te maken dat deze echt niet goed bezig is

het is niet makkelijk.

Dit jaar was Margo oud genoeg om op stap te gaan maar nog te jong om elke zondag naar de scouts te mogen.
In augustus vorig jaar hadden we dan ook alle programma's uitgeplozen en voor elke maand een theatervoorstelling gepland. En elke maand heb ik dan ook met haar een culturele namiddag beleefd, telkens met wisselend gezelschap. Kwestie van haar vriendjes en vriendinnetjes ook wat beter te leren kennen, peer control is een essentieel deel van de opvoeding ;-)

En gisteren hebben we de laatste tickets ingewisseld, voor de schitterende voorstelling 'Pinokia' van Theater Froe Froe. Het was een beetje spannend maar vooral enorm grappig. Met poppen, video, acteurs en schitterende typetjes. En een heel mooie fee (Amaryllis Uitterlinden), die dan ook nog kon zingen. K3, eat your heart out!

Op de terugweg naar huis heb ik me iets te fel laten gaan, waardoor vriendje Bert (hét vriendje) zo hard moest lachen dat hij per ongeluk de autostoel van Lukas heeft ondergeplast. Maar goed, die heb ik er dan maar meteen uitgehaald, waardoor Lukas nu trots glunderend zonder verhoog in de auto zit.

Nog even en het is vakantie, en daarna gaat kleuter Margo naar het eerste leerjaar en naar de scouts. Life goes on.

De blogmeet was geweldig. Naar het schijnt.

Ik wou wel gaan. Was van plan om te gaan. Er waren enkele gasten bij die ik eindelijk wel eens IRL wilde leren kennen.

Maar het lijf, ach het lijf. Stress, vermoeidheid, martelingen, emo-toestanden, het doet niet goed. En dat liet m'n lichaam die dag ook merken. Die zaterdag zal dan ook herinnerd worden vanwege het slapen met wat pijnstillers in het bloed.

Ook wel een belevenis.

23-05-2008

Goede daad


  • Maandag heb ik mijn comfortabele zitplaats in de trein afgestaan aan een blinde met grote hond.

  • Dinsdag heb ik iemand die een hele rij voor stak op zijn plaats gezet.

  • Woensdag heb ik de wereld verlost van een of ander ongedierte.

  • Donderdag heb ik een blikje dat iemand achteloos op de grond had gesmeten netjes in de vuilbak gedeponeerd.

  • En vandaag heb ik een halve liter rood bloed gegeven.



Elke dag een goede daad. Flink zo, jongen. Eens scout, altijd scout.

21-05-2008

Sorry

Sorry beest.

Je liep plots de weg over, ik vrees dat ik je gedood heb. Of minstens heel fel heb laten schrikken.
Ik weet niet eens wat je was. Een rat? Een poes? Een eekhoorn? Je pels was donker, vast een evolutionair voordeel gedurende vele duizenden jaren, maar niet erg praktisch bij het oversteken van een snelweg wanneer het donker is.

20-05-2008

Work?

Vandaag dus lekker thuis gewerkt.
Eeuuh... lekker thuis en werken? Lekker en thuiswerken? Thuis en lekker werken?

Het was rustig aan, wat losse dingetjes oplossen, wat mailtjes versturen, echte koffie drinken, superlekkervers broodje maken en in het zonnetjes opeten, een afleveringetje House MD bekijken, afronden, en klaar.

Treinstakingen zijn zo vervelend nog niet.

19-05-2008

Vergadering

Vandaag ben ik om 9u begonnen met vergaderen. En het ging de hele dag door, met een lunchvergadering deze middag en een korte pauze toen ik me met de metro door Brussel moest haasten om te laat op een andere vergadering aan te komen.

En wat hebben we geleerd? Dat ik echt veel te veel drink tijdens vergaderingen, wat knap lastig kan zijn als het net erg belangrijk wordt ;-)

Net dat ik er veel last van ga hebben (ik werk morgen gewoon thuis), maar die treinstaking vind ik totaal onverantwoord.
Het stakingsrecht is zeker een onvermijdelijk deel van een democratische en vrije samenleving. Maar een staking zou een laatste middel moeten zijn, als alle andere dialoog faalt. En een staking zou gericht moeten zijn tegen het bedrijf, niet tegen vele duizenden burgers die morgen serieuze problemen zullen ondervinden om hun broodnodige centen te kunnen verdienen. Plus de milieuschade die de kilometerslange files morgen zullen veroorzaken.

De vakbonden treft een zware schuld. Hoe zouden zij het vinden als morgen alle dokters en ziekenhuizen zouden staken? Of als er geen water uit de waterleiding zou komen? Er geen elektriciteit in huis zou zijn? Of ze niet naar televisie zouden kunnen kijken? Er geen eten gekocht kon worden?

Wie zich als een kind gedraagt, moet niet verwachten als volwassene behandeld te worden.

18-05-2008

Druk overal

Hebben jullie ook de indruk dat het tegenwoordig overal zo druk is? Waar ik ook naartoe ga, het is steeds de plek waar iedereen naartoe wilde gaan.
Kwalibi maandag: overvol. Optreden Monza woensdag: niet genoeg plaats voor iedereen. Antwerpen vrijdagavond: gelukkig hadden we gereserveerd. Mechelen Speelstad vandaag: niet aan te raden voor kinderen. En zo heel de week door. Cafés, restaurant, parken, winkels, ... vol.

Ofwel blijft niemand nog thuis tegenwoordig en is alles daarom stampvol.
Ofwel ga ik blijkbaar enkel nog naar die plaatsen die superpopulair zijn.

Het is niet leuk meer. Bijna bleef ik gewoon thuis. Bijna.

Wist er iemand dat ik een tweelingszus heb? Waarschijnlijk niet, zelfs mijn ouders weten het niet. En vanwege het leeftijdsverschil tussen haar en mij ligt het ook niet echt voor de hand. We lijken zelfs niet echt op elkaar (ik heb wel een neef op wie ik heel fel gelijk, akelig eigenlijk).

Ik heb haar ooit eens ontmoet op een opleiding, waarbij ons gedragsprofiel werd opgemaakt. Het hare en het mijne bleek identiek te zijn. We raakten aan de praat, en ontdekten dat we enorm op elkaar geleken, qua verleden, hobby's, voorkeuren, keuzes, gedachten, wensen,... Het gebeurt soms dat de ene iets verteld en dat de ander gewoon kan aanvullen, omdat die weet hoe het zal aflopen. We hoeven niet te vragen of de andere graag Mexicaans eet of graag naar hedendaagse dans kijkt: vindt de ene het leuk, dan de andere ook.

U denk nu waarschijnlijk: geweldig toch! Ga samenwonen, perfect match, kan niet mis gaan.

Maar daar vergist u zich. Typisch trekje is dat we allebei van verandering houden, van nieuwe, onbekende dingen.
Hoe kan je dan samenleven met iemand die je net zo goed kent als jezelf?

Donderdag heb ik de hele dag gewacht op de regen.

Ik was die dag nogal professioneel gekleed en had vaagweg iets opgevangen over mogelijke storm, dus had als voorzorg mijn regenjas aangedaan. Die inderdaad erg oranje opvallend is (ik wéét het, en wordt er vaak genoeg attent op gemaakt om het ooit te kunnen vergeten), maar waarin ik dus nog nooit nat in ben geworden.

Maar het regende niet. Wat, professioneel gekleed met regenjas, erg warm bleek te zijn. Ik verlangde dus naar de regen. Hard. En harde regen.

Toen de storm losbrak ben ik dan ook blij wat in de regen gaan wandelen. Met fijn gezelschap. Nat. Tevreden. Hard tevreden.

is het moment op het jaar dat ik besef dat goede voornemens niets voor mij zijn.

16-05-2008

Leef!

Wel, dit is zo een van die periodes in mijn leven die het de moeite waard maken. Een hoogtepunt, quoi.

Heel de week was een opeenvolging van leuke ontmoetingen, complimenten over m'n werk, culinaire geneugten, warme gesprekken, artistieke verrassingen, verwennerijen, ...
Voorbeelden?
- een onverwacht gesprek in de trein met een ongelooflijk sympathieke (en knappe, jaja) collega over de proffen psychologie die we beiden gekend hebben, een onbekende studente onverwacht begint mee te praten, en het zo leuk wordt dat heel de wagon in onze richting kijkt bij ons schaterlachen
- een compliment krijgen over mijn werk voor de voltallige ondernemingsraad, onder goedkeurend knikken van mijn grote baas én de grote baas van de bank
- opgebeld worden door iemand die ik uit het oog verloren was maar met wie ik enorm goed kan opschieten, en samen een loeihard rockend concert van Monza meemaken in een circustent
- met ander gezelschap orgastisch lekker gaan eten bij de Japanner; rauwe vis die net uit de zee komt en net iets te veel sake
- ontdekken dat in de USA het nieuwe seizoen van Battlestar Galactica begonnen is en op één avond (nacht) er zes afleveringen doordraaien

Het is dan ook niet zo onbegrijpelijk dat het bloggen wat achterwege blijft.

Ik leef. Ik geniet. Het lijkt alsof het donkere jaar 2007 eindelijk uit m'n systeem is. May it go on forever.

12-05-2008

Nietig

Daarnet zat ik in de tuin, nog zachtjes verlicht, naar de maan te kijken.
En toen stelde ik me voor dat de maan eigenlijk een enorme rots is, vele kilometers van ons verwijderd. En dat die maan eigenlijk nog heel dicht bij de aarde staat, dat er eigenlijk een enorme ruimte om ons heen hangt.

Toen voelde ik me nietig, het was bijna iets religieus. Het was zelfs vreemd vredig.

Morgen terug aan het werk.

Het mooie weer geeft een overbelasting aan genieten.

Een heel weekend door heb ik gezwommen, op terrasjes gezeten, ijs gegeten, gebarbecued, met Lukas en m'n petekind naar Aqualibi gegaan (uitstapje-van-de maand met haar. Kwalibi is eigenlijk niet echt te moeite, en redelijk gevaarlijk: iedereen heeft zich wel ergens pijn gedaan. Een uur aangeschoven om iets te eten te krijgen. En ik ben in de wildwaterbaan mijn bril kwijtgeraakt, die ik gelukkig na twee minuten angstvallig zoeken ergens stroomafwaarts heb teruggevonden).

Ik voel me als een kind dat pardoes in een snoepwinkel is terechtgekomen en alles wil proeven en eten. Is de overgang van slecht naar schitterend weer niet te plots gegaan? Ik kan me niet herinneren m'n zomerjassen al veel te hebben gedragen.

Maar ach, liever krekel dan mier. Enjoy.

08-05-2008

Spannend

En ondertussen heb ik een bod lopen op een zeer mooi en ruim huis. Vlak bij het huidige. Beetje spannend. Beetje nostalgisch. Beetje verwarrend. Beetje afwachten.

07-05-2008

It's over

Er zijn winnaars en verliezers, but I couldn't care less.

Sociale verkiezingen zijn een noodzakelijk en wettelijk verreist kwaad. Als je de kandidaten wat beter leert kennen dan kan je serieus in de verleiding komen het hele vakbondssysteem in vraag te stellen. Maar ja, zulke verworvenheden ga je dan ook pas echt op waarde schatten als ze er niet meer zouden zijn wanneer je ze dan toch zou nodig hebben.

Blijft dat deze verkiezingen een zwaar en zeer duur proces was, dat eindelijk voorbij is. Om 19u heb ik de resultaten gepubliceerd, we zijn er nu voor vier jaar van verlost.

Terug naar het leukere en nuttigere werk. Hup.

Door Last.fm en YouTube samen te voegen krijg je een soort MTV met enkel clips van muziek die je leuk vindt. Nice!

http://tv.timbormans.com/

Via Lifehacker

De kinderen zijn voor de eerste keer dit jaar op sandalen naar school gegaan.

One small step for man, one giant leap for summer.