Met de kindjes naar Winterfoor gegaan. Al waren ze lichtjes wantrouwig ("Waar gaat hij ons deze maal weer naar ontvoeren?" zag ik ze denken) en deed het woord 'nostalgisch' er zeker geen goed aan.
Dus in sceptische stemming kwamen we aan op de zeer kille kaaien van Antwerpen, waar iemand overschotjes kerstbomen had neergeploft. Ik had de auto bijna teruggedraaid om elders ons geluk te zoeken, toen ik kinderen glunderend naar binnen zag gaan. Leken wel tevreden. Het kon dus wel eens meevallen.
Na obligate vestiaire en tickets, betraden we de grote hangar. Mmm, het zag er niet slecht uit. Kleurrijk. Niet te blikkerige muziek, en al helemaal niet de technotroep die je op een reguliere kermis hoort.
'Papa, papa, mag ik daarin? En daarop? Mogen we overal op ???' Ik weet het, ik voed mijn kinderen té sceptisch op. Ze konden gewoon niet geloven dat alles 'gratis' was en ze dus mochten doen wat ze wilden.
Het was leuk. Een paardemolen. Twee rupsen (ik heb het wijselijk bij één gehouden). Een bewegend huis. Een spiegelpaleis. Een spiegeldoolhof. Een clown. Een schminkkraam. Er waren zelf gratis ijsjes, geserveerd door een kunstenmaker.
En om de magie compleet te maken, bleek, toen we huiswaarts reden, dat het lichtjes gesneeuwd had. Het is me wat, 2008.
03-01-2008
Kermis
Abonneren op:
Reacties posten
(
Atom
)
0 reacties :
Een reactie posten