Ik hou van de nacht. Echt. De nacht is mij het dierbaarste onderdeel van de dag.
Totaal niet te vergelijken met die andere momenten die vaak een zekere stressfactor hebben. De nacht kent geen stress.
Nachten associeer ik met filosoferen op café, over belangrijke onderwerpen die je de volgende ochtend toch vergeten bent. Het helemaal uitleven op de dansvloer, drijvend in het zweet, extatisch. Het liggen op een strand, samen zwijgend, starend naar de vele sterren. Het stappen door een stad, helverlicht en verlaten, in het gezelschap van zwijgende gebouwen. Het lezen van een boek, telkens opnieuw toch nog een bladzijde meer, tot het einde. Het rijden over autostrades, op weg naar een plek waar je naartoe wil. Het fluisteren van zweverige zinnen tegen iemand die je lief is.
De nacht is een keuze. Je kiest ervoor wanneer je jezelf overgeeft aan het donker, het vergeten, het afwezig zijn. Het slapen.
U zei?
Categories:
mind
0 reacties :
Een reactie posten