Ik heb Luik gezien en het was geweldig.

Vraag een Vlaming wat deze van Luik vindt en je krijgt beelden van grauwheid. Walen weten de sfeer van deze stad wel te appreciëren, en gelijk hebben ze.

Ik was door T. uitgenodigd om zijn nieuw woonst in te huldigen, een loft van 360m2. Een überloft van twee verdiepingen. Met een ruimte waar je kan in rondfietsen. Zo ruim dat T. alles in het groot moeten kopen, omdat de meubels anders totaal nietig zouden lijken. Stikjaloers, jong.

Na de rondleiding zijn we de stad ingetrokken, naar restaurant Les Sabots d’Hélène. En daar begon me op te vallen dat er iets speciaals in de lucht hing. Ambiance. De eigenaar (en na hem ook alle obers) kwam ons zeer uitbundig verwelkomen met een stevige handdruk (en een kus voor T., la Wallonie, quoi). De inrichting was niet echt mijn ding, meer charme-stijl met zwaar hout en tegeltjes en elektriciteitsdraden tegen de muur. En zware 'dampkappen' boven elke tafel. Je komt er immers om vlees te eten. Remember dat ik enige tijd geleden geen Argentijnse steak meer vond? Wel, hier kan je dat dus gewoon bestellen, een serieuze portie voor nog geen €18. Of struisvogelfilet. Je moet het wel zelf bakken: in het midden van de tafel werd een bak gloeiende kolen gezet, zodat ik eigenlijk mijn eerste BBQ van het jaar binnen heb doorgebracht.
Maar het beste was de wijn. Vraag de eigenaar wat hij voor speciaals in de kelder heeft liggen, en hij haalt een papier boven waarop in pen alle flessen staan plus een cijfer dat aangeeft hoeveel hij er nog heeft. Bleek dat de man eigenlijk gespecialiseerd is in het opkopen van wijnkelders bij weduwes. Hij geeft hen een mooie prijs voor alle flessen, zodat zij er van af is en hij pareltjes van wijnen kan kopen voor geen geld. Zo heb ik een fles chitterende Margaux gedronken die me amper €50 heeft gekost, een prijs waarvoor je hem in de winkel nog niet voor vindt.

En na het eten en drinken kwam nog meer drinken. Tussen vrolijke en supersympathieke Luikenaars. Die luidkeels alle franse hits meezongen. All night long.

Ik lag dus om 6u in mijn bed, wat toch een tijdje geleden was. Een teken dat het best een leuke avond was.