Of het nu het chemische proces is of gewoon het besef dat ik toch weer mooi iets tegennatuurlijk heb gedaan wat goed voor me is: ook (deze dames en deze heren) ik voel me steeds erg goed als ik ben gaan lopen.
Het vervelendste is de voorbereiding. Een moment vinden dat het kan, loopkleren aantrekken, vertrekken.
Daarna begint het genieten. Het lopen zelf, ritmisch benenwerk. De muziek die ik steeds inplug om wat sfeer te brengen (of tempo). En dan, langzaamaan, het niets. Waar ik in het begin nog stevige gedachten denk, verdwaast dit langzaam tot flarden en impressies. Een stroompje consciousness.
Om dan opeens terug thuis te zijn. Blij. Domweg gelukkig. Goed in vel en spieren.
22-01-2008
Endorfines
Abonneren op:
Reacties posten
(
Atom
)
0 reacties :
Een reactie posten