31-03-2008

1 april

Het plan was om 1 april rustig aan me voorbij te laten gaan, thuis te blijven met de kinderen en kinderactiviteiten te doen.

Helaas pindakaas.

Ik voel de morele plicht dan toch onverwacht een dagje te Brusselen (zoals zaterdag maar dan binnen). De start van een nieuwe medewerkster-voor-drie-maanden en de lancering van één van de belangrijkste projecten van dit jaar zijn dingen die ik niet makkelijk kan delegeren. Zeker niet als de helft van het personeel op vakantie is.

Dus nu kan ik de hele nacht liggen piekeren over enkel last minute pranks. Ach, verplichtingen...

Wat mooi weer, kinderen die in vorm zijn, een terrasje met K. en Margo...
Soms heb je niets nodig om gelukkig te zijn.

30-03-2008

Wijvenweek

Nog enkele uurtjes en de wijvenweek is voorbij.

Now put the girls back in!

U zal dit weekend op de valreep op die tentoonstelling geraken van Pierre Alechinsky, de kunstenaar die u heeft doen kennismaken met de hedendaagse kunst. U zal in Brussel in de gelegenheid komen om prachtige foto's te maken, maar jammer genoeg zal uw batterij weer leeg blijken te zijn. U zal onverwacht met een lang-niet-gezien vriendin naar Linkeroever gaan kijken, en het zal een schone Vlaamse film blijken te zijn. Een van uw naasten zal ziek zijn en uw aandacht nodig hebben. En u zal ontvoerd worden door aliens die u de hele nacht laten paren met zeer aantrekkelijk specimen van uw ras en u daarvoor nog belonen door hun technologie met u te delen die de wereld met verstomming zal doen slaan.


Horoscopen weten het altijd zo te brengen dat het echt voor jou lijkt geschreven te zijn, maar ik geloof er helemaal niet in. Stel u voor, een schone Vlaamse film!

29-03-2008

Applaus!

Gisterenavond heb ik alle afspraken afgezegd, de telefoon van de haak gelegd, de GSM op trillen gezet, de lichten uitgedaan opdat niemand zou vermoeden dat er iemand thuis was en me voor de televisie gezet voor "Het programma van Wim Helsen".

Het was er soms over, net zoals steeds, maar Wim Helsen komt er mee weg omdat we weten dat hij het niet echt meent (toch?). Hartelijk gelachen, soms een traan, me zeker geamuseerd.
Het was weer veel te snel voorbij, wat een goede indicator is voor de kwaliteit van een programma.

Alleszins: Applaus! Applaus! (héhéhéhéhé)

Vrijdag. De werkdag der werkdagen.

Het ideale moment om nog snel om 15u een vergadering te boeken. Over de komende verhuis naar een gerenoveerde werkplek met veel licht, hippe kleuren en alle comfort.
Om te starten met een korte inleiding dat we binnenkort minder kastruimte gaan hebben en de kasten dus moeten worden uitgemest.

En om daarna wijn boven te halen uit zo'n kast en gewoon ontspannen anderhalf uur te kletsen over het leven.


Werken hoef je niet altijd serieus te nemen.

Wanneer weet je dat je lichtjes verslaafd bent aan je iPod?

Als je al een half uur rondloopt met je oortjes in, zonder dat de muziek aanstaat.

Zoals je tegen je vermoeide lichaam zegt:
mijn ikje, mijn zelf toegebrachte
uitputting, en het helpt niet;
zoals je een hand op je gegroefde voorhoofd
legt, ogen gesloten en zuchtend,
en het helpt niet:

zo helpt koffie.

26-03-2008

Nostalgie

Zei de ene tegen de andere bibliotheekmedewerkster, toen bleek dat het computersysteem uit lag:"Het was toch allemaal veel gemakkelijker met die fichekes".

Het was ook een geweldig systeem. Je had je persoonlijke fiche en de bib had daar een dubbel van. Elks met een eigen kleur. Elke keer als je boeken ontleende, werden de nummers minutieus op beide fiches geschreven, netjes onder elkaar. Door een klein, oud mannetje dat iedereen streng kon aankijken over zijn brilletje heen. En met een vettige stempelafdruk werd de datum toegevoegd wanneer de boeken binnen moesten zijn.


Verwar deze nostalgische terugblik niet met heimwee. Nu neem ik gewoon mijn electronische identiteitskaart mee, de boeken worden opgeslagen in het centrale systeem. Verlengingen duren de tijd van een druk op de knop. Drie dagen voor de uiterste datum ontvang ik een beleefde mail van de bib om me te verwittigen.

En de kleine, oude mannetjes zijn getransformeerd in deftige dames.
Dat vermag technologie.

er zijn geen seizoenen meer. We hadden al een groen Kerst en een wit Pasen.

En nu heb ik gisteren nog een onaangeroerde blok marsepein van Sinterklaas teruggevonden!

Doe daar eens iets aan, mijnheer Leterme!


  • Als je asperges klaarmaakt, moet je echt wel eerst nakijken of de dunschiller in huis is. Het gaat met een keukenmes, net zoals je ook overal te voet kan geraken.

  • Peterselie moet je fijn snijden. Niet grof. Ook niet als je beugesneden bent.

  • Volkorenpasta is lekker en gezond en past helemaal niet bij asperges met garnaal.




Soms ben ik toch zo'n kluns in de keuken.

25-03-2008

Wijvenweek

Mis ik de grap? De wijvenweek is zo clichébevestigend. De week bracht al verhalen vrouwen die ontevreden zijn over hun lichaam en over vrouwen die ofwel heel graag gaan shoppen (en ofwel veel geld uitgeven of het gewoon voor de sport doen) ofwel ontevreden zijn over hun lichaam.

What's the point? Doet elke XX gewoon mee om gezellig bij de groep te horen (uitgezonderd een dappere die min of meer weerstand biedt)?

Waar is de trots, de emancipatie, het uitstijgen boven de algemeenheden, de diepere waarheden? OK, bloggen hoeft niet ergens over te gaan, het mag niet ernstig genomen worden, maar ik mis iets. Een vrouw.

Als ik de dag overloop lijkt het dat we niets gedaan hebben.

Naar de sneeuw gekeken, er wat mee gegooid, een vaag plan opgezet om te gaan sleeën, maar wegens het hoge smeltgehalte van die sneeuw, gebrek aan zin om ver te rijden en Margo die niet 100% is dat toch maar niet gedaan.

Dus gewoon maar naar de bib gegaan, snel wat voedsel en drank gaan inslaan bij dendeleis, een groen en roze zitzak gaan kopen en naar de speeltuin in het park gegaan. Dat tegen die tijd al helemaal sneeuwvrij was.

Met de kinderen pizza gemaakt en gegeten.

En er is zoveel te beleven in de wereld, zoveel te ontdekken, te doen, te proeven, te horen, te zien.

So what. Ik heb het zo niet op verplichtingen.

Morgen terug aan het werk. Geen verplichting. Niet echt.

Het instinct en de emotie waren sterker dan de rede.
De Gezonde week was goed begonnen maar is desastreus geëindigd.
Typisch mijn probleem: ik kan niet zo goed overweg met verplichtingen.

So what?
Ik ben terug op gewicht.

Toen ik zei dat de winter mocht komen
dan was dat bij wijze van spreken. Neem alles toch niet zo letterlijk!

Margo was een beetje droef met Pasen. De juf had verteld dat Jezus dood ging, en dat vond ze niet fijn. Want ze heeft Jezus graag.

Beste juf ;-), was dit nu echt nodig?

Op een onzalig afschuwelijke dag -koud, wind, regen- ben ik me gaan uitleven in Gent op een fijne Photowalk.

Het was een leuke bende flickers bijeen, al had er helaas niemand een statief bij. Er gaan nog photowalks volgen (met Antwerpen als grote kanshebber als volgende), dus trek wel eens graag: join the group. (De suggestieve tekst is intentioneel)


Over mijn eigen foto's was ik helemaal niet zo tevreden, enkel deze filmscène vond ik zelf geslaagd:

En op deze zondagavond, den drieëntwintigsten maart in het jaar tweeduizendenacht, heb ik eindelijk de tijd gevonden mijn blog van een schoon couche te voorzien.

Er moet hier en daar nog wat getweaked en gepolijst worden, maar ik ben er al tevreden mee. And, in the end, that's all what counts.

Ik geef het toe: mijn verlangen naar lekker weer heeft alles te maken met luiheid. Is er iets fijner dan gewoon wat rond te hummelen wanneer de zon zijn warme, lieflijke stralen werpt? Iets gaan drinken op een terras met allemaal vrolijke mensen, de armen en benen ontbloot in aanbidding voor Veronica? Liggen op een deken in het park, de koelbox vol lekkere dingen, beetje lezen of ruggelings naar de blauwe hemel staren?

Uit eerbied voor de eerste lentedag heb ik dan gisteren de dag dan ook doorgebracht in ledigheid. Niets moest.

En symbolisch heb ik 's avonds Jan De Wilde zijn lentelied horen zingen.
Het was goed. Laat de winter maar komen.

21 maart, het officiële begin van de lente.
Of hoe een idee dat zich totaal onttrekt aan de werkelijkheid toch gelukkig kan maken.

Als thema voor de volgende bijeenkomst van de kookclub, stelde ik "Gerechten met de letter A" voor. Goed idee, vond ik.
Als vrijwilliger om de volgende maal het hoofdgerecht te verzinnen, stelde ik mezelf voor. Op zich niets mis mee.

Het is de combinatie die een probleem stelt.

Gerechten met de letter A? Djeezes, wie verzint het? Ik ben zoekende.

Ok, het is reclame, maar ik kan soms gelukkig worden van gratis prullen. ('Soms' is wel het kernwoord in de vorige zin.)

Ontwerp je eigen Mentos Gum Pocket Bottle!
Ontwerp hier gratis een etiket voor je Mentos Gum Pocket Bottle, daarnaast krijg je ook nog een gratis bottle naar keuze meegestuurd.
Zet je naam en foto op de verpakking. Plak het etiket op je eigen Mentos Gum Pocket Bottle of op die van je vrienden, je hebt altijd iedereen bij je!

Ik ben de laatste tijd lichtjes verslaafd aan Mentos (en Tic Tac, als het maar wit is en een frisse smaak heeft), dus zo'n doosje zou misschien eventueel praktisch kunnen zijn. Toch voor een week of zo.

Te vinden op http://cluster.icecards.com/mentos2008be/

Deze frisse verschijning lacht me binnenkort toe.

Tiens, niemand bekend gestorven gisteren?
't Is triestig.

Een laat cadeautje, maar o zo yummie:

Niet dat ik iemand wil beledigen (de tenen in de blogosfeer zijn de laatste tijd zo lang als een schoenmaat 67), maar geloof is toch wel onzin. Goed, er zijn veel mensen die troost vinden in de religie, maar er zijn er nog meer die troost vinden in alcohol. Zonder dat die de behoefte hebben om anderen te vermoorden omdat deze een ander merk drinken. En ik moet de eerste nog ergens in een donkere kroeg tegenkomen die drinken ernstig neemt.

Ik heb mijn christelijke roots niet afgezworen, ik ben gewoon groot geworden. Geen hocus pocus meer voor mij, als ik wonderen wil aanschouwen ga ik wel naar de bioscoop. Extase en gezang vind ik op concerten. Gebak bij de baker. En van de wijn mochten we toch nooit proeven.

En die architectuur... ik kan echt niet begrijpen waarom zo veel mensen zich aangetrokken voelen tot het pittoreske en grandioze van kerkgebouwen. Als je een zuil hebt gezien, heb je ze allemaal gezien. (Ik maak een uitzondering voor kloosters: de frustraties die daar van de muren druipen doen me rillen van genot). Elk jaar opnieuw beklaag ik die arme kinderen die door hun ouders fanatiek heel Frankrijk worden rondgereden, van kerk tot kerk, terwijl hun coole vrienden in de bergen of aan het strand zitten.

Maar goed: binnenkort kan je in Mechelen dus gaan logeren in een echt uniek kerkhotel. Ik zou wel dom zijn het te doen, ik heb immers een vaste woonst in dé gezinsstad van Vlaanderen. Maar waarschijnlijk zal ik me wel eens laten overhalen er te gaan ontbijten.

Gewoon, zodat ik op de vraag: "Hoe was je weekend?" zou kunnen antwoorden:"Oh, ik ben zondagmorgen naar de kerk gegaan."

Morgen, 21 maart, zullen enkelen onder u tevergeefs voor de deuren van uw bankkantoor staan. Tevergeefs, omdat morgen een van de drie dagen in het jaar is dat alle banken samen sluiten en al het personeel samen roepen om te bespreken hoe we de argeloze consumenten er toe kunnen overhalen al hun geld aan ons te geven ;-)

Neen, serieus, wie gaat er nu nog naar een bankkantoor?

O ja, morgen heb ik dus vrij.

Hugo Claus is vandaag gestorven gedood er niet meer.

Wie gaat er nu de Nobelprijs nipt niet krijgen?

18-03-2008

Eeuwig dood

Vandaag is Arthur C. Clarke gestorven.
Hij is vooral bekend voor zijn SF-boeken (2001: A Space Odyssey), maar was eigenlijk een visionair wetenschapper, die zo ongeveer de communicatiesatelliet heeft uitgedacht.

8 maart: Stella Maris VIP-avond
Kreeft- en oesterbuffet ** Grillade van zonnevis, mergpompoenspaghetti en zeevruchtencoulis ** Kalfsoester archiduc, artisjoktatin en tariflette ** Pleiade van Franse aoc-kazen en heerlijke zoetigheden ** Koffiebar
Ondermaats

9 maart: Italiaanse eetdagen Thila Coloma Scouts
Insalata mozzarella caprese ** Tagliatelli con scampi e salsa diavolo ** Panna cotta



Ontwapenend lekker

10 maart: maandagavonddiner bij ouders
Lasagna



Eeuh... voedzaam

11 maart: verjaardagsdiner door K.
Experiment met rode pesto.



Gezellig

12 maart: gewoon, ordinair, warm eten

13 maart: personeelsfeest
Mousse en tartaar van traditioneel gerookte zalm, Isigny-kruidenroom, knapperige jonge sla en brioche broodje ** Stoofpotje van hoevekip, kleine zilveruitjes en gebakken paddestoelen, raviolo met spinazie en verse geitenkaas ** Ijsgekoelde vacherin met moka, crème van Irisch Coffee
Best lekker, maar duidelijk een diner voor meer dan 200 personen

14 maart: afscheidsetentje vertrekkende collega
Anti pasta mista ** Fusilli pizzaiolo


(Te laat met de foto, het was snel op.)
Standaard keuken

15 maart: kookclubje






                      
(Ik heb er te laat aan gedacht foto's te nemen, maar meer hier bij Bart).
Winner! Echt lekker en apart.

16 maart: schoolfeest Sint-Jozef Coloma
Visschotel ** Dessertbord



Licht verteerbaar

Ik probeer in de meest onchristelijke traditie steeds zo eerlijk mogelijk te zijn tegen mijn medemensen. En dus ook naar de kinderen toe.

Zo zal ik niet steeds vol extase uitroepen dat hun rapport alweer schitterend is, hun gezang zalen zou doen vollopen, hun sportprestaties ongeëvenaard zijn en hun artistiek talent de ziel uit het lijf ontroerd.

Ik zal wel steeds iets positief zeggen ("mooie kleuren, je hebt je best gedaan, ik denk dat je er veel plezier hebt aan beleefd, de scheidsrechter is een kl*z*k,..."), maar niet liegen om hen een plezier te doen.

Vandaag hebben ze me echter overrompeld. Opeens hadden ze allebei een cadeautje van eigen makelij voor me, netjes ingepakt. Een versierd glas en een pennenhouder in de vorm van een race-auto uit klei. Voor vaderdag!
Ik was verrast.

"Mooi!", stamelde ik.

Neen, het is erger dan stoppen met roken. Dan toch een suiker- en chocoladeverslaving in mijn lijf?

Maar ik ga niet toegeven. Ik kan soms een bitch van een karakter hebben, dat houd je niet voor mogelijk. Ik heb al 24 uur overleefd op water (en beetje koffie), fruit, groenten, rijst, vis en een ei. Kippenei. Zo een zonder chocolade in.

En het is blijkbaar nodig, de Gezonde Week©. Ik ben op iets meer dan een week 3 kilo bijgekomen. 3 kilo! En dan voor iemand die zich al jaren eigenlijk niet meer hoeft te wegen, omdat het toch steeds ongeveer net iets minder dan 70 kilo is.
Bijna nog erger: door het anderhalve week niet trainen + die drie kilo liep het lopen voor geen meter. Amper 25 minuten hield ik het vol.

Natuurlijk vind ik op dat moment in despar een pot speculaaspasta.
De kinderen zijn enthousiast.

Ik roep zachtjes: "Jeuj."

Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt:
mijn miniatuurmensje, mijn zelfgemaakt
verdrietje, en het helpt niet;
zoals je een hand op haar hete voorhoofdje
legt, zo dun als sneeuw gaat liggen,
en het helpt niet:

zo helpt een dagje thuisblijven met papa en vertroeteld worden.

Ik haat gezonde weken.

Ik heb nu al opnieuw zin in chips en chocolade en alcohol en zo.
Waarom doe ik dit eigenlijk? Wat hoop ik te bewijzen? Wat heb je aan een lang leven als het saai is? Is al die alarmerende gezondheidspraat niet overdreven?

Het lijkt wel op stoppen met roken ;-) Afkicken, maat!

En die speculaaspasta waar ieders mond zo van overloopt en die ik wel eens wilde proberen en de kinderen verrassen en zo, wel, die dus, die was uitverkocht in dendelais.
Er was enkel nog een leeg rek met de prijsaanduiding.

Uitverkocht. Nada dus.

Kunnen ze daar niet iets tegen bedenken?

Na de uitspattingen van vorige week, ga ik me deze week matigen.
Een gezonde week dus.

Geen snoep, chocolade, bier, chips, zware maaltijden, frieten, pizza of lui gedoe,
maar
fruit, water, evenwichtige maaltijden, sport en ontspanning, stress vermijden, elke dag minstens drie keer heel hard lachen, voldoende nachtrust, zen zijn, ...

Volgende week evalueren we de boel en dan kan bepaald worden hoe ik de rest van mijn leven ga doorbrengen: al feestend of evenwichtig.

16-03-2008

Traagheid

Het verschil tussen een slak en ik?
Bij een slak is slijm en snot nuttig.

15-03-2008

De keuze

Na een drukke week, moet ik nog 634 posts lezen, ben ik bij 23 spelletjes schaak aan zet, heb een volle kaart foto's te verwerken, boodschappen te doen, cadeautjes te kopen, Carlsberg op te halen,....

Maar het is mooi weer buiten, dus lekker nà.

14-03-2008

Wijsheden

Personeelsfeestjes met drank en vermaak brengen de mensen dichter bij elkaar.
Wat niet steeds een goed idee is.

12-03-2008

Suppositoir

Medewerkster K. beweert dat je een suppo niet met het afgeronde zachte einde eerst moet inbrengen. Neen, de hoekige zijde moet eerst, dan glijdt de suppo netjes naar binnen.

Zulke vragen stellen wij ons.

de koude, felle wind blies me herinneringen toe over skireizen en
wandelingen aan het strand
's avonds, wanneer de zon onder is en het strand leeg van plezier en ijsjes

geen nostalgisch gevoel van onbereikbaar verlangen
maar een tevredenheid
een mooi aandenken in de vitrinekast in de achterkamer van mijn hoofd

met de lente komt de zwoele, zachte wind

Ik heb een hekel aan verjaardagen.

Neen, correctie: verjaardagen laten me onverschillig, maar het hele gedoe errond vind ik zeer ergerlijk.

(hier stond een zeurderig stukje)

Maar ja, ik lach eens, bedankt iedereen, en laat me deze avond goed verwennen.

Lukas wil vanaf volgend jaar muziekschool volgen.
Het doel: gitaar spelen.

Het doel van gitaar te kunnen spelen?
Rock'n'roll, baby!

Vandaag heb ik in het Frans een grap verteld waar ook nog mee gelachen werd.
Mirakel!

Ik heb immers geen talent voor talen: problemen met het aanleren van regels en een zeef van een geheugen. Leer dan maar eens grammatica en vocabulaire. Dit heeft me gedurende mijn schoolcarrière een lijst van herexamens, vakantiewerkjes en punten zoals 0,5/20 voor opstel Frans opgeleverd.
Het was dan ook redelijk verrassend dat ik, iets meer dan tien jaar geleden, voor deze tweetalige firma in Brussel mocht gaan werken.
Tijdens mijn eerste maand heb ik wel een reputatie opgebouwd: ik ben ooit doodziek naar huis gegaan, waarbij ik op de bureau het briefje had gelegd met "Je ne sens pas bon." er op geschreven ...

En nu communiceer ik dus zonder verpinken in de tweede landstaal, door heel veel te oefenen. Met veel fouten, maar ook met veel plezier.

In januari bracht brouwerij Het Anker een whisky op de markt, gedistilleerd op basis van het moutbeslag van het bier Gouden Carolus Tripel. Van de eerste 2500 flessen, die ondertussen allemaal zijn uitverkocht, staat er één hier naast mij op tafel.

Wel, het is zeker geen teleurstelling. Het is geen top-whisky, maar dat de
was ook niet de ambitie van de brouwerij, denk ik. Het is wel een zeer lekker en authentiek product, een eerder zachte whisky waar je het bier in proeft. "... een zeer evenwichtige en zuivere smaak, met diverse fruit- en hout toetsen".

Ideaal voor een zondagavond met guur weer. Jammer dat er geen open haard in huis is. En zo'n hond. En geruite pantoffels.

Ik lijk de laatste tijd zo emotioneel.
Dat is niet slecht, enkel nogal lastig.


Of is het normaal dat de prent van Sinfest me vandaag zo aangreep?

Alles komt weer goed.
Op en neer en op en neer en op en neer en
Geluk is geen toestand, het is een waarneming.



Nothing really ends. (dEUS)

The plan it wasn't much of a plan
I just started walking
I had enough of this old town
had nothing else to do
It was one of those nights
you wonder how nobody died
we started talking
You didn't come here to have fun
you said: "well I just came for you"
But do you still love me?
do you feel the same
Do I have a chance
of doing that old dance
with someone I've been
pushing away

And touch we touched the soul
the very soul, the soul of what we were then
With the old schemes of shattered dreams
lying on the floor
You looked at me
no more than sympathy
my lies you have heard them
My stories you have laughed with
my clothes you have torn

And do you still love me?
do you feel the same
And do I have a chance
of doing that old dance again
Is it too late for some of that romance again
Let's go away, we'll never have the chance again

You lost that feeling
You want it again
More than I'm feeling
you'll never get
You've had a go at
all that you know
You lost that feeling
so come down and show

Don't say goodbye
let accusations fly
like in that movie
You know the one where Martin Sheen
waves his arm to the girl on the street
I once told a friend
that nothing really ends
no one can prove it
So I'm asking you now
could it possibly be
that you still love me?
And do you feel the same
Do I have a chance
of doing that old dance again
Is it too late for some of that romance again
Let's go away, we'll never have the chance again

I take it all from you
I take it all from you
I take it all from you
I take it all from you

I take it all from you
I take it all from you

Vanavond mag ik weer mee naar het jaarlijkse diner van Stella Maris. Een uitgebreid en exquise diner dat volledig klaargemaakt en geserveerd wordt door de studenten van de school. Vooral het dessertbuffet is een bijna orgastisch hoogtepunt van zoetigheden en lekkernijen.

Morgenmiddag gaan we eten op de jaarlijkse restaurantdag van de scouts. Iets minder verfijnd, maar zeer ongedwongen en leuk van sfeer en gezelschap.

Maandag gaan we eten bij mijn ouders die dan de kinderen van school halen. Gewoon eten.

Dinsdag gaat K. iets speciaals voor me klaarmaken, omdat het dan die ene dag in het jaar is die iedereen zo speciaal vindt maar ik het nut niet van inzie. Een verrassing dus.

Woensdag probeer ik thuis te blijven en niet te eten.

Donderdag is het jaarlijkse personeelsfeest. Eerst lekker eten en drinken, daarna dansen. Een feest, quoi.

Vrijdag zou ik misschien iets gaan eten, maar dat ligt gelukkig nog niet vast. Want

Volgende week zaterdag starten we met een kookclubje. Gewoon, fijn samen koken en eten. Geen stoerdoenerij van exotische bereidingen en zo.

En volgende week zondag eindigen we dan op het schoolfeest om te gaan eten in de drukke refter.

Aan alle vrouwen, meisjes, dames, sloeries, lachebekken, domme blondjes, vlechtjeshoofden, oma's, vrouwen aan de haard, foxy lady's, soapactrices, kassabedienden, moeders, stewardessen, transseksuelen, verpleegsters, koorzangeressen, schooldirectrices,
kortom, iedereen met twee X-chromosomen (of het verlangen dit te hebben):

Proficiat! Goed gedaan! Respect!



O ja: Etam deelde bonnen uit waarmee men 20% korting + een cadeautje krijgt vandaag. Is er dan niemand daar die dit smakeloos vindt?

06-03-2008

Diablo

Tonight I rode with the devil
and I feel fine.

Time to go to sleep. Wouldn't want to miss the weekend ;-)

Natuurlijk wou ik zo'n Apple iPhone.
Maar dan was het niet mogelijk om mijn agenda automatisch te synchroniseren op het werk (Microsoft only, en zeker geen iTunes).
Dus heb ik nu een HTC Touch. Een fijn apparaat. Maar niet sexy.

En dan lees je zoiets. Arghh.

Lente. WIJ WILLEN LENTE EN MOOI WEER EN PRETTIGE DINGEN EN ZO. Snel. Nu. Meteen.

Na het concert zijn we nog iets gaan drinken in Bruxelles.
Gelukkig heb ik vandaag en morgen een opleiding Business Objects, die iets te basic voor me is. Lucky me.

It's better to burn than fade away.

JJ is oud geworden. Hij bespeelde zijn piano met veel schwung, maar zijn stem verraade hem. De rauwe kracht is uit zijn stem verdwenen, waardoor zijn liedjes veel zachter van aard klinken. Jammer.

Zijn carrière is blijkbaar ook niet meer wat ze geweest is. De AB was wel volledig uitverkocht, maar zijn opmerking daarover doet me vermoeden dat dat niet meer zo vaak voorkomt. Jammer voor hem.

Al was het wel leuk de meeste van mijn favorieten nog eens live te horen (Steppin'out, It's different for girls, Is she really goin'out with him,...). De nummers van zijn nieuwe plaat, Rain, klonken niet onaardig, maar het was duidelijk te merken waar het publiek voor gekomen was.

Dus: niet slecht, maar iets doet me vermoeden dat dit de laatste maal was dat ik hem levend bezig zag.

04-03-2008

Compliment

Deze avond had ik iets experimenteel met kip en soja en rijst klaargemaakt in de wok.
Lukas vond het alleszins het goorste dat ik ooit heb klaargemaakt. Hij wil dan ook groot worden op enkel rijst.

Vandaag heb ik mijn voet opnieuw omgeslagen. Enkele dagen niet lopen dus.

Ik heb mijn jeugd doorleefd in de jaren '80. De zoete jaren, met more is more, met ongegeneerd vertoon van status en rijkdom.
Mijn lijstje herinneringen:


  • Wham - Last Christmas
    Wham was geweldig. Ze waren jong, knap en succesvol, het ideale rolmodel dus. Deze kerstklassieker bezorgt me nog steeds kippenvel. Niet omwille van zijn muzikale hoogtepunten, maar enkel en alleen omwille van de videoclip. Vol jonge, knappe, succesvolle mensen die Kerstmis gaan vieren in de bergen en zich daar enorm amuseren. Ik wou daar eigenlijk bij horen, mee gaan, de sneeuw in. Een illusioneel hoogtepunt in mijn jeugd.

  • Back to the future
    Een SF-film met een hippe kerel in de hoofdrol. Alweer een rolmodel: vlotte kleding, de juiste moves, populair,... Al wou ik niet meteen teruggaan in het verleden en zo. De De Lorean leek me wel de coolste wagen ooit gemaakt.

  • Docksides
    Niet de discotheek, wel de schoenen. Hoewel deze, samen met de Millet jassen, de Chippie jeans en de Lacoste polo's, tot het uniform van de 'snobs' behoorden, was ik er verzot op. Het zijn immers enorm gemakkelijke schoenen, die je de hele zomer door kan dragen zonder van die frullige sokkies. OK, elke keer wanneer het mooi weer werd liep ik een week met ontvelde voeten rond, maar daar kwam telkens weer mooi eelt op.
    Misschien dat ik er deze zomer weer eens opnieuw een paar aanschaf.

  • Pisang Ambon
    De kringen die ik frequenteerde in mijn jeugd dronken niet echt bier, eerder cocktails. Ik heb mijn testosteron dan ook leren bedwingen met de smaak van die groen bananendrankje. Wanneer we naar een fuif of feestje gingen, brachten we vooraf een bezoek aan de nachtwinkel samen een fles te kopen om ons moed en woorden in te drinken. Dit vormde echter steeds zo'n aanslag op ons budget, dat we snel lichtelijk dronken werden maar daarna geen geld meer hadden om ons helemaal lazarus te drinken. Het heeft me dus de ellende bespaard die me later met bier ten dele is gevallen. Bedankt, mijnheer Ambon.

  • Technologie
    Ik ben heel mijn jeugd door gefascineerd geweest door de technologie. Toen droomde ik van de apparaten die ik nu met me meedraag: zakcomputers, draagbare film en muziek,... Wij hadden thuis een Apple IIe, waarop ik knoeide in DOS en BASIC. Vreemd eigenlijk dat dat de enige Apple is geweest die ik ooit gehad heb.

Vandaag heb ik niets om over te schrijven. ;-)

Een Tim Burton film is altijd wel dolle pret. Gestoorde figuren. Outcasts. Ongewone verhalen. Johnny Depp. Griezelige sfeer. En prachtig in beeld gebracht.

Maar zingen? Wat is daar nu de bedoeling en toegevoegde waarde van? Wat in, pakweg, West Side Story geloofwaardig en sfeerscheppend was, was hier van kijk-ons-eens-durven-wat-zijn-we-toch-speciaal.

Na een kwartier wou ik buiten gaan. Maar ja, sociale druk...


Mocht je hem toch ooit gaan zien, let dan wel op de perfectie waarmee de stad uit die tijd wordt weergegeven. Zoals het vensterglas.

Zonder er bij stil te staan heb ik kaap 100 gerond. Ik zal dus maar niet beweren dat het een speciale gebeurtenis voor me was.

Ik vind het bloggen nog steeds leuk. Het helpt me door mijn gedachten te materialiseren, waardoor ik ze beter kan betasten en van alle kanten bekijken.

"Een succesvolle blog bespeelt een niche."
Ik hoef niet succesvol te zijn. Ik zou het zelfs redelijk beangstigend vinden om door een massa mensen gelezen te worden, mensen die je beoordelen, die je denken te kennen. Maar dat risico is redelijk onbestaande.

Ik ben geen niche. Ik schrijf over mijn leven, over foto's, over het internet, over eten, over muziek, over films, kunst, hardlopen, mijn werk, over mijn gedachten. En over House MD ;-)

Ik zie mezelf ook niet als een niche. Integendeel, ik ben in zoveel geïnteresseerd, dat ik eigenlijk een kruising tussen een met-alles-meeloper en een homo universalis ben. Ik ben sportief. Schaak. Lees graag SF en Literatuur. Trek sinds kort veel foto's. Ben al mijn hele leven met computers in de weer. Ben psycholoog. Manager. Heb een zeer creatieve geest. Werk bij een financiële instelling. Heb een gezinsleven. Drink graag bier, goede wijn en whisky. Kook graag en lekker en ga graag eten in deftige restaurants en kebab-zaken. Kijk graag films. Draag graag mooie kleding, hippe kleding of geklede kleding. Of alledrie. Of niets in de sauna. Reis graag naar grote steden. Ga graag stappen met tent en rugzak. Hou van hedendaagse kunst.

Maar ik houd niet van voetbal. Je kan niet alles hebben.

De beslissing is genomen: op 5 oktober loop ik mee met de marathon van Brussel.
Het zal bloed (tepelkloven), zweet (zeer veel zweet), maar nauwelijks tranen kosten.

Ik heb er begot zin in.

"Als jullie geen ruzie meer maken, hebben jullie dat appartement toch niet meer nodig?", zei Margo.

Kinderen zijn kleine volwassenen. Maar dan ongecompliceerd.

Ik heb eens gelezen (geen referenties) dat top-chefs zich niet zozeer onderscheiden door hun kookkunst. Een begenadigd amateurkok kan immers ook de meest exquise gerechten klaarmaken. Maar een topkok kan dat wel elke avond, onder stress en voor vele gasten tegelijkertijd.

Dat bedacht ik deze avond, toen ik een dochter troostte die gevallen was, de pasta aan het overkoken was en al lang niet meer al dente was en de zelfgemaakte chocoladebroodjes in de oven magischerwijze in steen aan het transformeren waren.

Dan toch maar mijn job niet opgeven voor een carrière in de horeca.

01-03-2008

Lente

En toch heb ik vandaag mijn nieuwe lentejas al aangetrokken. Het was koud, maar ik voelde me gloeien vanbinnen. Lente.

Tot ik het weerbericht voor de komende dagen opzocht.

Het wordt een cold turkey.

House moves to Mondays 9/8c on April 21st. All-new episodes begin April 28th.

dio5 is in Flickr met een "Doel" groep gestart. Goed idee. Ik vind het enorm leerrijk om te zien welke foto's andere mensen van hetzelfde onderwerp getrokken hebben. Zo zie ik wat ik gemist heb en totaal fout heb gedaan.

Boodschap aan allen, iedereen en allemaal: join the group!

En stop de waanzin.