December en januari zijn steeds opnieuw over-the-top druk. Op het einde van het jaar moet immers alles in orde gebracht worden voor het voorbije jaar, in het begin van het jaar zijn er steeds opnieuw allerlei leuke nieuwigheden en zeer populaire betalingen.
En dat moet netjes aan de medewerkers verteld worden, niet te veel in een keer, duidelijk, overzichtelijk, aantrekkelijk, zonder dat het te veel kost.
Wat betekent dat de zaken die niet echt dringend of noodzakelijk zijn, op de to do-lijst worden geschreven voor latere actie.
En kijk: net als het mooie weer begint, werd het rustiger en was het voor mij tijd eens wat dingen van die lijst te verwijderen. Dit gaat in het begin erg snel. Er zijn immers steeds dingen die eigenlijk niet meer moeten gebeuren of niet meer mogen gebeuren. De wereld draait door, verandert snel.
Dan komen de stomme karweitjes, die ik express opzij had gezet omdat ik me er niet echt kon voor motiveren. Het is dan ook extra vervelend als er zo enkele na elkaar komen. Maar goed, we maken er mensen gelukkig mee en redden de wereld.
Tenslotte kwamen de taken die lichtelijk beschamend waren. Zo had iemand me gevraagd om twee regels op een pagina te wijzigen, een werkje van tien minuten (hoe krachtiger en uitgebreider het systeem, hoe meer tijd er kruipt in eenvoudige taken). Het vervelende was dat er gevraagd was iets te laten weten als de verbetering aangebracht was.
Ik heb het laten weten. En me netjes verontschuldigd. Drie maanden om twee regels te verbeteren, dat is niet echt snel.
U zei?
Categories:
work
0 reacties :
Een reactie posten