Gisterenavond heb ik alle afspraken afgezegd, de telefoon van de haak gelegd, de GSM op trillen gezet, de lichten uitgedaan opdat niemand zou vermoeden dat er iemand thuis was en me voor de televisie gezet voor "Het programma van Wim Helsen".
Het was er soms over, net zoals steeds, maar Wim Helsen komt er mee weg omdat we weten dat hij het niet echt meent (toch?). Hartelijk gelachen, soms een traan, me zeker geamuseerd.
Het was weer veel te snel voorbij, wat een goede indicator is voor de kwaliteit van een programma.
Alleszins: Applaus! Applaus! (héhéhéhéhé)
U zei?
Categories:
life
0 reacties :
Een reactie posten