Damaged luggage

Wel, dit is zo een van die periodes in mijn leven die het de moeite waard maken. Een hoogtepunt, quoi.

Heel de week was een opeenvolging van leuke ontmoetingen, complimenten over m'n werk, culinaire geneugten, warme gesprekken, artistieke verrassingen, verwennerijen, ...
Voorbeelden?
- een onverwacht gesprek in de trein met een ongelooflijk sympathieke (en knappe, jaja) collega over de proffen psychologie die we beiden gekend hebben, een onbekende studente onverwacht begint mee te praten, en het zo leuk wordt dat heel de wagon in onze richting kijkt bij ons schaterlachen
- een compliment krijgen over mijn werk voor de voltallige ondernemingsraad, onder goedkeurend knikken van mijn grote baas én de grote baas van de bank
- opgebeld worden door iemand die ik uit het oog verloren was maar met wie ik enorm goed kan opschieten, en samen een loeihard rockend concert van Monza meemaken in een circustent
- met ander gezelschap orgastisch lekker gaan eten bij de Japanner; rauwe vis die net uit de zee komt en net iets te veel sake
- ontdekken dat in de USA het nieuwe seizoen van Battlestar Galactica begonnen is en op één avond (nacht) er zes afleveringen doordraaien

Het is dan ook niet zo onbegrijpelijk dat het bloggen wat achterwege blijft.

Ik leef. Ik geniet. Het lijkt alsof het donkere jaar 2007 eindelijk uit m'n systeem is. May it go on forever.